یادداشت آخر هفته با سینما

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ «میشه تو یک متری یه نفر باشی، ولی فاصله‌ات ازش کیلومتر‌ها باشه» دیالوگ طلایی فیلمی است که نیکی کریمی کارگردانی آن را بر عهده دارد؛ سوژه این فیلم جدید است و قابلیت تبدیل به یک اثر ممتاز اجتماعی در سینمای ایران را دارد.
این فیلم قصه ناهید (لیلا زارع) زن جوانی را روایت می کند که به تازگی متوجه شده همسرش فرهاد (محمدرضا فروتن) مدتی است که از کار بیکار شده اما این مسئله را از او مخفی کرده است؛ این مسئله و رفتار پرخاشگرانه فرهاد باعث می شود تا ناهید به همسرش شک کند و به دنبال آن اتفاقاتی بیافتد.
«شیفت شب» در روایت جزییات ناموفق است؛ در این قصه شخصیت های زیادی هستند که به هیچ یک از آن ها درست پرداخته نمی شود و گذشته، حال و آینده آن ها برای مخاطب مجهول می ماند.
در بعضی از صحنه ها نیز با اتفاقات غیرطبیعی مواجه می شویم؛ برای شخصیت مردی داریم که همسرش را به مرگ تهدید می کند و حتی دربخشی از فیلم سعی درخفه کردن او دارد، اما زن در مقابل این رفتارها هیچ عکس العملی از خود نشان نمی دهد، مخاطب این عشق عجیب و غریب را نمی تواند بپذیرد.
این فیلم خالی از اشکالات تکنیکی نیز نیست؛ از گریم های عجیب شخصیت ها در بعضی از صحنه ها تا موسیقی که هرگز به پیکره فیلم ننشسته است.
با این حال نیکی کریمی دغدغه اجتماعی بزرگی را در فیلمش مطرح کرده که مشکل بسیاری از زوج های جوان است.
پیشنهاد بعدی ما فیلم سینمایی «جامه دران» احمد رضا قطبی است که در شرایط فعلی سینما که فیلم ها قصه محور نیستند، حول قصه‌ای جذاب می چرخد.
داستان این فیلم درباره زنی به نام شیرین است که در مراسم ختم پدرش به روابط جدیدی در زندگی او پی می‌برد و حقایقی تازه را کشف می‌کند.
جامه دران در سه روایت مرتبط با هم از دیروز تا امروز، قصه آدم ها و جامعه ای چند طبقه، که از حاکمیت جامعه بورژوازی رنج می‌برد را روایت می کند؛ قصه انسان هایی که به خاطر مسائل مالی قربانی اربابان شان می شوند و اربابانی که در نهایت جزای کار خود را می بینند.
این فیلم سیر داستانگویی دارد و تا پایان روند یکدست خود را حفظ می کند.
جامه دران با وجود اینکه یک فیلم تاریخی سخت در پردازش داستان به حساب می آید، لایه های پنهان پیچیده ندارد و مسائل مطرح شده در آن برای عموم مخاطبانش قابل درک است.
کارگردانی خوب، بازی رئال و به اندازه بازیگران، طراحی متناسب لباس و گریم و فیلمبرداری روان این فیلم به جذابیت بیشتر آن کمک می کند.
در کل «جامه دران» را می توان یکی از بهترین فیلم های چند سال اخیر سینما از لحاظ قصه و بازی بازیگران دانست.
در دو فیلمی که معرفی شد لیلا زارع، باران کوثری، مصطفی زمانی و پگاه آهنگرانی به خوبی از پس نقش هایشان برآمده اند و نقطه قوت این آثار به حساب می آیند.